ალექსანდრე ნიკოლოზის ძე ერისთავი (დ. 5 ივლისი, 1873, თბილისი, — 10 თებერვალი 1955, პარიზი), ქართველი სამხედრო-მოღვაწე, გენერალ-ლეიტენანტი (1917).

ქსნის ერისთავთა შთამომავალი. 1892 წ. დაამთავრა ტფილისის კადეტთა კორპუსი და სამხედრო სამსახურში შევიდა. 1895 წ. პოდპორუჩიკის ჩინით დაამთავრა მიხეილის საარტილერიო სასწავლებელი და გაამწესეს ლაიბ-გვარდიის ცხენოსან არტილერიაში. დაამთავრა მიხეილის საარტილერიო აკადემია (1903) და ოფიცერთა საარტილერიო სკოლა (1907). მონაწილეობდა რუსეთ-იაპონიის ომში (1904-05); პოლკოვნიკი (1908). პირველი მსოფლიო ომის დროს თავი გამოიჩინა კაუშენის ბრძოლაში (1914 წ. 6 აგვ.) და მიიღო გენერალ-მაიორის წოდება; მეთაურობდა კავალერგარდის პოლკს, გვარიის კავალერიის ბრიგადას, დივიზიას. 1917 წ. აგვისტოში დაინიშნა კავკასიის მე-3 არმიული კორპუსის მეთაურად და მიიღო გენერალ-ლეიტენანტის ჩინი. 1917 წ. ოქტომბრის ბოლშევიკური გადატრიალების შემდეგ საქართველოში დაბრუნდა და ქართული არმიის რიგებში ჩადგა. საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის მთავრობის დავალებით იმყოფებოდა ანკარაში, საიდანაც, საქართველოს საბჭოთა ოკუპაციის შემდეგ, საფრანგეთში გადასახლდა. აქტიურად მონაწილეობდა რუსეთის საიმპერატორო არმიის ყოფილი ოფიცრების ემიგრანტულ ორგანიზაციებში